Antidepressiva en chronische hyperventilatie: een goede combinatie?

Antidepressiva, chronische hyperventilatie en werking zenuwstelsel

De gevolgen van chronische hyperventilatie kunnen zo heftig zijn dat mensen arbeidsongeschikt raken, in een burn-out terecht komen of antidepressiva moeten gebruiken.

Het autonome zenuwstelsel houdt zich bezig met alle onbewuste lichaamsfuncties en bestaat uit twee verschillende neuronen. Het is het zenuwstelsel dat bij chronische hyperventilatie ontregelt raakt en waar de onaangename klachten van gevoeld worden. Antidepressiva hebben een ontspannende reactie op het zenuwstelsel maar zullen niets doen aan de oorzaak van het probleem.

Het autonome zenuwstelsel bestaat uit twee delen:

Parasympatisch: verantwoordelijk voor ontspanning, rust en kalmte. In deze fase daalt de bloeddruk en is de hartslag rustig.

Sympathisch: aansprakelijk voor angst, stress, gespannenheid, actie en willen vluchten. In deze fase stijgt de hartslag, de bloeddruk en de ademsnelheid.

Bij chronische hyperventilatie zal de drempelwaarde van het sympathisch zenuwstelsel steeds lager worden, er zal steeds minder nodig zijn om dit deel van het zenuwstelsel te activeren. Angst of onrustigheid zal dan ook meer en meer aanwezig zijn. Langdurig in een sympathische fase verblijven, kost ook enorm veel energie. Het is dan ook niet voor niets dat mensen die aan chronische hyperventilatie lijden een relatief slechte conditie hebben en zich doorgaans steeds moe voelen.

Bij chronische hyperventilatie is er ook sprake van chronisch koolzuurgas verlies, waardoor de zenuwcellen voor een verlaging van hun drempelwaarde van hun gevoeligheid zullen zorgen. Dit leidt tot overprikkeling met slaapproblemen, angstaanvallen, constante stress, duizeligheid en depressieve gevoelens.

Als gevolg van overbelasting van het zenuwstelsel zal het lichaam ook het metabolisme verstoren. Hierdoor zal een overmatige behoefte aan het eten van - bij voorkeur zoete of vette snacks - ontstaan. Het is daardoor dat je mensen in situaties van stress en depressies vaak kilo’s ziet aankomen.

Chronische hyperventilatie en antidepressiva: diagnose en behandeling

Vaak na een lange periode krijgen personen die lijden aan chronische hyperventilatie dan antidepressiva voorgeschreven.

Na enkele weken, maanden of jaren aanrommelen melden de patiënten zich opgebrand bij de huisarts. Voor de dokter is het dan niet gemakkelijk om meteen chronische hyperventilatie vast te stellen. De meeste huisartsen hebben tijdens hun studies weinig kennis opgedaan over deze aandoening. Dikwijls zullen ze de klachten trachten te behandelen met antidepressiva. De meeste mensen kunnen hierdoor hun leven weer min of meer normaal leiden.

De spreekwoordelijke klap van de hamer komt op het moment dat men stopt met de antidepressiva. Het zenuwstelsel is namelijk gewend geraakt aan de ‘verdoving’ en staat binnen enkele weken weer op scherp. Menig patiënt met chronische hyperventilatie staat dan ook weer binnen enkele weken opnieuw bij de huisarts met dezelfde klachten als voordien. Meestal wordt er dan opnieuw een kuur met antidepressiva voorgeschreven.

Gebruik antidepressiva bij chronische hyperventilatie: conclusie

Antidepressiva kunnen dus aangewend worden om de klachten van chronische hyperventilatie de kop in te drukken. Ze zullen echter niets doen aan het probleem zelf. Als je aan chronische hyperventilatie lijdt en je wilt genezen, zal je het probleem zelf moeten aanpakken. Antidepressiva kan hierbij helpen, maar het is zeker niet noodzakelijk.